Οι μικρές τσαρίνες, ο Γιαούρτερ, η φράση "ΠΕΙΝΑΑΑΩ", το συσσίτιο ή αλλιώς "ο Δάμων και ο Φιντίας", ο τρελός με τις πυτζάμες, ο τρελός χωρίς πυτζάμες, ante portas, intra portas, το σύνθημα "Ρελτίχ τούπακ", το Τσουένι, η Δροσούλα... και τόσα άλλα πρόσωπα, φράσεις και γεγονότα χαραγμένα για χρόνια στη μνήμη μου, ξεδιπλώθηκαν μπροστά μου την περασμένη Κυριακή. Η γερμανική κατοχή στην Αθήνα και ο τρόπος που τη βιώνει μια μικρομεσαία ελληνική οικογένεια μαζί με τον περίγυρό της, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, του Πέτρου. Επιτέλους "οπτικοποιήθηκε" ένα από τα αγαπημένα βιβλία της παιδικής μου ηλικίας..!!
Μιλάω φυσικά για την παράσταση "ο Μεγάλος περίπατος του Πέτρου", η οποία βασίζεται στο ομώνυμο παιδικό βιβλίο της Άλκης Ζέη και παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά με επιτυχία από την παιδική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Φυσικά το βιβλίο όπως και η παράσταση δεν είναι μόνο για παιδιά. Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα και κατ' επέκταση μια παράσταση που αφορά και τους μεγάλους. Και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να την παρακολουθήσετε, όπως φυσικά και να διαβάσετε το βιβλίο, αν δεν το έχετε κάνει ήδη.
Για το βιβλίο τι να πεις.. όλα υπάρχουν εκεί, γραμμένα, αρκεί να μπει στον κόπο να το διαβάσει κανείς. Έτσι, για να πάρει κάποιος μια μυρωδιά περί τίνος πρόκειται, παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"Εδώ σταμάτησαν τα
όνειρα του Πέτρου. Από την ανοιχτή πόρτα της τραπεζαρίας πήρε το μάτι του τον
παππού. Τι να ‘κανε τάχατες με το μεγάλο μαχαίρι του ψωμιού στο χέρι. Ο Πέτρος
πήγε πίσω από την πόρτα και τον κοίταζε από τη χαραμάδα. Ο παππούς έριξε
κλεφτές ματιές ολόγυρα, ύστερα άνοιξε το συρτάρι του μπουφέ, έβγαλε μια - μια
τις πετσέτες που είχαν τυλιγμένες τις μερίδες το ψωμί, έκοψε από κάθε μερίδα
βιαστικά – βιαστικά ένα μικρό κομμάτι, το ‘χωνε στο στόμα του, ύστερα
ξανατύλιγε το ψωμί στην πετσέτα και την έβαζε ξανά στο συρτάρι.
Γι’ αυτό λοιπόν ο
παππούς είχε πάντα ψωμί με το φαγητό του! Όταν λίγωνε, μέσα στη μέρα, έκλεβε το
δικό τους ψωμί! Ένα μικρό κομματάκι από τον καθένα! Να μπει τώρα μέσα στο
δωμάτιο ο Πέτρος και να του πει: «Είσαι κλέφτης, μας κλέβεις το
ψωμί». Ένιωσε όμως πως δεν μπορούσε να κουνήσει, λες και είχανε καρφωθεί τα
πόδια του στο πάτωμα.
Ο παππούς πήγε τώρα και
κάθισε στο ντιβάνι. Γκαπ – ήτανε η χελώνα, ο Θόδωρος, που χτύπησε το καβούκι
του στο πόδι του τραπεζιού. Ο παππούς τον είδε, έσκυψε, τον έπιασε και τον
αναποδογύρισε. Αυτή ήτανε η πιο μεγάλη τιμωρία που μπορούσε κανείς να κάνει στο
Θόδωρο. Ο παππούς καθότανε έτσι και τον κοίταζε, με το μαχαίρι του ψωμιού στο
χέρι. Ο Πέτρος όρμησε στο δωμάτιο.
- Γιατί τον κρατάς
έτσι, έκανε όλος θυμό στον παππού.
Εκείνος τα ‘χασε τόσο
ξαφνικά που τον είδε μπροστά του και μπέρδεψε τα λόγια του, όπως και κείνοι στο
σχολείο, όταν τους έπιανε ο διευθυντής στα πράσα να κάνουνε καμιά αταξία.
- Ξέρεις… ήθελα να δω,
αν μπορεί να γυρίσει όρθιος μόνος…
- Οι χελώνες δε γυρνούν
ποτέ μόνες, είπε ο Πέτρος όλο και πιο θυμωμένα και μάζεψε το Θόδωρο να τον πάει
στο δωμάτιό του.
Η φωνή του παππού τον
σταμάτησε στην πόρτα.
Ήτανε μια αλλόκοτη αργή
φωνή.
- Οι Ιταλοί τρώνε γάτες
και… χελώνες… κάνουνε, λέει, ωραία σούπα.
Ο Πέτρος έτρεξε στο
δωμάτιό του και κάθισε κατάχαμα σε μια γωνιά μαζί με το Θόδωρο. (…) Ο παππούς
ΚΛΕΦΤΗΣ και ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ! Ο παππούς της
Μεγάλης Αντιγόνης, που το χειμώνα έριχνε ψίχουλα στο παράθυρο να βρίσκουν τα
σπουργίτια να τρώνε. Τότε, πριν τον πόλεμο…"
Όσον αφορά την παράσταση, τη βρήκα πραγματικά καλοδουλεμένη. Εξαιρετική η μουσική αλλά και τα τραγούδια. Σου "μένουν". Άραγε θα βγουν κάποια στιγμή σε CD; Εξαιρετικός και ο τρόπος με τον οποίο οι ηθοποιοί έβαζαν στο "παιχνίδι" τον θεατή. Δε θα πω περισσότερα όμως,. Να πάτε να δείτε την παράσταση!! Πάντως γέλασα πολύ με τους μικρούς θεατές και τα έκπληκτα προσωπάκια τους. Και όχι μόνο γέλασα, αλλά δάκρυσα και παράλληλα ταξίδεψα. Στην ιστορία μας και στις αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Τότε που δανειζόμουν βιβλία από την δημοτική βιβλιοθήκη και τα διάβαζα στο πάρκο που μας πήγαινε τα καλοκαιρινά απογεύματα η μαμά. Με κουλούρι Θεσσαλονίκης και τρίγωνο τυράκι όταν βγαίναν τα λεφτά αλλιώς φέρναμε κολατσιό απ' το σπίτι. Θυμάμαι ότι μου άρεσε ο θείος Άγγελος και ότι θαύμαζα τη Δροσούλα. Οι ηθοποιοί που τους υποδύονταν ήταν όπως ακριβώς είχα φτιάξει τους ήρωες στο μυαλό μου. Το βιβλίο το είχα διαβάσει αρκετές φορές και κάποτε μου το έκαναν δώρο οι γονείς για να μην το δανείζομαι. Στην αδερφή μου έκαναν δώρο το "Καπλάνι της βιτρίνας", άλλο λατρεμένο βιβλίο της Άλκης Ζέη. Ευπό - λυπό; Σήμερα είμαι λυπο, αύριο ποιος ξέρει;;..
Το εξώφυλλο της έκδοσης του "Πέτρου" που έχω στο δωμάτιό μου. Και όπως έγραψαν και οι NewYork Times: «Διαβάστε τον Μεγάλο περίπατο του Πέτρου της Άλκης Ζέη για πολλούς λόγους αλλά έστω και μόνο για να θαυμάσετε το θάρρος και την επινοητικότητα του Πέτρου, του μικρού αυτού αντιστασιακού που έκανε τη ζωή δύσκολη στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές»
Και μια γεύση από την παράσταση:
ΘΕΑΤΡΟ REX - ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - ΣΚΗΝΗ «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ»
Δραματοποίηση: Σάββας Κυριακίδης - Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά - Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Δημήτρης Ζαβρός
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βίντεο: Χρήστος Δήμας
Κινησιολογία: Αμάλια Μπένετ
Στίχοι τραγουδιών: Δημήτρης Ζαβρός, Νέβι Κανίνια
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Σμαρώ Κώτσια
Δραματολόγος παράστασης: Μαρία Καρανάνου
Διανομή:
- ΑντιγόνηΈφη Γούση
- Γιάννης, Ιταλός στρατιώτης, Ψηλέας, ΣούραΓιάννης Διαμαντής
- Αχιλλέας, Γιαούρτερ, Μάικλ, Κος ΛουκάτοςΑνδρέας Κοντόπουλος
- Πατέρας, ΚουκλοπαίχτηςΚωστής Κορωναίος
- ΔροσούλαΑννίτα Κούλη
- Κυρία Λεβέντη, ΝιούραΔήμητρα Λαρεντζάκη
- ΠαππούςΓιώργος Μάζης
- ΣωτήρηςΜιχάλης Μουλακάκης
- ΠέτροςΔημήτρης Πασσάς
- Θείος Άγγελος, Διερμηνέας, Κώστας ΑγαρινόςΓρηγόρης Σταμούλης
- ΡίταΕλεάνα Στραβοδήμου
- ΜητέραΜαρία Τσιμά
- Στο τραγούδι της έναρξης και του τέλους συμμετέχει η Μαρίνα Σπανού.Τελευταία παράσταση: 28/04/2013Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο: 18:00 Κυριακή: 11:30, 15:00Για κρατήσεις σχολείων: 210 3301880. Πληροφορίες: Χαρά ΔήμαΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝΓενική είσοδος: 10 ευρώΙσχύει και για ενήλικες και για παιδιά
Υ.Γ. Για όσους αναρωτιούνται τι είναι το τσουένι, γιατί εγώ πάντα το είχα απορία.. Τσουένι είναι ένα βότανο το σαπουνόχορτο ή χαλβαδόριζα, το οποίο χρησιμοποιείται στην παρασκευή του χαλβά για να κάνει την υφή του πιο "μαστιχωτή".
