Στο πλαίσιο των φετινών εκδηλώσεων για την απελευθέρωση της πόλης των Αθηνών από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στις 12 Οκτωβρίου 1944, θα πραγματοποιηθεί παρουσίαση αρχείου της Βέρμαχτ από τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού και ομιλία του Γιάννη Σκαλιδάκη (Δρ. Ιστορίας Α.Π.Θ.) στο Πολεμικό Μουσείο (Ριζάρη 2 και Βασ. Σοφίας) στις 19:00 την Τρίτη, 25 Οκτωβρίου 2016. Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης.
Περισσότερα για τις εκδηλώσεις 2016 του "Η Αθήνα Ελεύθερη-12 Οκτωβρίου 1944" στην ιστοσελίδα: http://freeathens44.org
Η αλήθεια είναι ότι εδώ και μέρες σκέφτομαι αυτή μου την ανάρτηση. Ο λιγοστός ελέυθερος χρόνος δε μου επέτρεπε να το κάνω νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 4 Σεπτεβρίου 2016, αλλά όπως λένε "κάλλιο αργά παρά ποτέ". Γιατί στις 4 Σεπτέμβρη, θα με ρωτήσετε.
4 Σεπτέμβρη, ένα χρόνο πρίν, η Κρήτη απ' άκρη σ' άκρη, τραγουδούσε στο Θέατρο Βράχων. Ήταν μια εκδήλωση που την περίμενα κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι όπως αποδείχθηκε από τη συμμετοχή, με πολύ λαχτάρα. Τη διοργάνωση είχε αναλάβει ο ραδιοφωνικός σταθμός 105,5 Στο Κόκκινο και την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε ο Γιώργος Ξυλούρης, ο γιός του Ψαρονίκου. Ο Γιώργης που χάθηκε τόσο άδικα. Στο Γιώργη λοιπόν είναι αφιερωμένη η αναρτησή μου. Για να του πω το ευχαριστώ που δεν πρόλαβα. Ευχαριστώ για την ιδέα τη συναυλίας. Για τους καλλιτέχνες, διαλεγμένοι όλοι ένας ένας. Για τη συγκίνηση και το συναίσθημα της βραδιάς. Γιατί έδωσε με τον πλέον παραστατικό τρόπο στην ανιψιά μου, ετών 16, την ευκαιρία να γνωρίσει μέσα σε ενα βράδυ ότι καλύτερο έχει να προσφέρει η κρητική παραδοσιακή μουσική. Και μπορεί να ήξερε τον Ψαραντώνη και τον Μαρτσαντώνη αλλά ήταν πολύ συγκινητικό να τη βλέπω να σιγοτραγουδά μαζί με τους Φραγκιαδάκηδες τη Θλιμμένη Χαραυγή. Ή να με ρωτάει για τις μαντινάδες και για τις λέξεις που δεν καταλάβαινε κι εγώ να της εξηγώ τα πάντα, σαν καλή θεία.. Αξίες ανεκτίμητες.
Προσωπικά απ' την εκδήλωση ξεχώρισα το τραγούδι-όνειρο του Γιώργη Βρέντζου για τους παλιούς ανωγειανούς. Πολλά γνωστά ονόματα, άλλοι ποθαμένοι καιρό άλλοι πρόσφατα. Κι ας μη τους κάτεχα, τα μάτια μου τρέξανε.
Ο Γιώργης εκείνο το βράδυ το ζούσε, ζούσε το δικό του όνειρο, το οποίο είμαι σίγουρη ότι ήθελε να ξαναδεί και να μοιραστεί μαζί μας στο μέλλον. Όπως κι εγώ όπως και τόσοι άλλοι. Πιστεύω οτι θα ήταν όμορφο στη μνήμη του κάθε χρόνο να γίνεται μια συναυλία σαν κι αυτή. Να τραγουδάει όλη η Κρήτη και ο Γιώργης να μας θωρεί από ψηλά με τον πατέρα του τον Ψαρονίκο και να χαίρονται..
Απο τις πρόβες της συναυλίας με τον Κάτη και τον Νταγιαντά
Την ερχόμενη Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου στις 9 μ.μ θα πραγματοποιηθεί στο
μικρό θέατρο της “Ντελίνας” στα Ανώγεια, μουσικοχορευτική εκδήλωση με
τίτλο “Σεργιάνι στην παράδοση της Κρήτης-Μουσική και υγεία, χορός και
θεραπεία”, με την λύρα του Βασίλη Σκουλά και χορευτικά από μια ομάδα
Γερμανών. Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Ανωγείων και η
είσοδος έχει οριστεί στα πέντε ευρώ.
Στο πέτρινο θέατρο της “Ντελίνας” θα παρουσιαστεί ένα δίωρο πρόγραμμα
με τραγούδια του σπουδαίου Ανωγειανού καλλιτέχνη Βασίλη Σκουλά, ενώ η
ομάδα των Γερμανών θα χορέψει σε χορογραφίες βασισμένες στα τραγούδια
του. Η ίδια εκδήλωση θα παρουσιαστεί και την Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου
στην Κίσσαμο, στο Πέτρινο θέατρο της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης στα
Νωπήγεια.
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε αυτή την εκδήλωση, μιας και λαμβάνει χώρα σε δύο αγαπήμενα μου μέρη, τ' Ανώγεια και τα Νωπήγεια. Τ' Ανώγεια είναι γνώστα και ξακουστά. Τα Νωπήγεια απ' την άλλη είναι "επίνειο" του Δραπανιά Κισάμου Χανίων. Βρίσκεται στην πιο όμορφη, για μένα τουλάχιστον, μπάντα του κόλπου της Κισάμου. Κι αυτό γιατί εκεί, μεταξύ άλλων ευχάριστων στιγμών, έχω απολαύσει μερικά από τα πιο ωραία ηλιοβασιλέματα. Στα Νωπήγεια βρίσκεται η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης, έργο του μεγάλου και προσφιλέστατου Ιεράρχη μας, του πρώην Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη. Επίσης, βρίσκεται το πολύ όμορφο εκκλησάκι της Παναγίας στη θέση Χώνη και το πέτρινο θεατράκι όπου κάθε καλοκαίρι γίνεται πλήθος εκδηλώσεων. Εκεί, στο πέτρινο θεατράκι λοιπόν, θα βρεθούν ο αγαπημένος Βασίλης Σκουλάς με μια ομάδα Γερμανών.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο κρητικός χορός χρησιμοποιείται ως θεραπευτικό μέσο. Θεωρουν ότι η επίδραση του κρητικού χορού κάνει καλό στην ψυχή καθώς δρά με λυτρωτικό τρόπο απέναντι στον πόνο και στη λύπη. Μάλιστα, κρητικοί χοροί διδάσκονται και σε γερμανικό νηπιαγωγείο βοηθώντας μέσα από το ρυθμό τους στην καλύτερη επικοινωνία των νηπίων. Απίστευτο μα την αλήθεια. Ποιος θα το πίστευε αυτό εβδομήντα χρόνια πριν που οι Γερμανοί έρχονταν να κατακτήσουν την Κρήτη..
Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι το δρώμενο αξίζει επιπλέον και για το γεγονός ότι ενώ οφείλουμε να μην ξεχνάμε πως κάποτε σ' αυτα τα μέρη εξελίχθηκαν γεγονότα όπως η Μάχη της Κρήτης, ωστόσο οι λαοί πρέπει να σέβονται ο ένας τον άλλο και να συνυπάρχουν αγαπημένοι και μονιασμένοι. Και τέτοιες εκδηλώσεις το επιβεβαιώνουν.
Το νέο ντοκυμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη "Tο μέσα φως" θα κάνει πρεμιέρα αύριο, Πέμπτη 12 Μαΐου 2016 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Η συγκεκριμένη προβολή θα γίνει μόνο με προσκλήσεις στην Αίθουσα Α' και ώρα 20:00. Από 13 Μαίου εώς και 15 Μαίου, το ντοκυμαντέρ θα προβάλεται στην Αίθουσα Β' με ώρες προβολής 20:00 και 22:00.
Η ταινία "Το μέσα φως" του σκηνοθέτη Σταύρου Ψυλλάκη σε παραγωγή του
Μουσείου «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ», απέσπασε πρόσφατα το βραβείο καλύτερου
ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (ARFF). Μετά
τη διάκρισή της σε εγχώρια φεστιβάλ (τιμητική διάκριση και ειδική μνεία
στο 9ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκυμαντέρ στη Χαλκίδα και στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ιεράπετρας), καθώς και την προβολή της στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ
Aegean Docs στη Μυτιλήνη, η ταινία έχει ξεκινήσει τη διαδρομή της και σε
διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ.
Επίσης, προβλήθηκε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας στο πλαίσιο των
περιφερειακών προβολών επιλεγμένων ταινιών του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ
Θεσσαλονίκης.
"Το μέσα φως" (Ελλάδα, 2015, 95’)
Σύνοψη
Ο Γιώργης Μαρκάκης, 86 χρονών, οφθαλμίατρος και ιδρυτής του μουσείου
ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ στη Χερσόνησο Κρήτης, μας ξεναγεί στην κιβωτό των αναμνήσεών
του, σε όσα «τρύγησε με τα μάτια του και τα ΄χει κλείσει εντός του».
Θυμάται, τον παππού Μηλιωτογιάννη, «τον πρώτο και μεγαλύτερο ίσως δάσκαλο της ζωής
του» και την αυλή του πατρικού στη Σητεία, εκεί όπου γνώρισε «τη στενή
σχέση ζωής και θανάτου, του θρήνου και του πανηγυριού». Μιλά για το
φως, το μάτι, αλλά και το δάκρυ που «είναι αγίασμα της ψυχής» και μας
ξεναγεί στον τόπο της δημιουργικής του πνοής, το Μουσείο ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ, εκεί όπου η λαογραφία «μιλάει στην καρδιά και στη συνείδηση των ανθρώπων».
Σπαράγματα εμπειριών και αναμνήσεων, που καταλήγουν στην άποψή του
για την ευτυχία: «το κάθε πράγμα στον κόσμο ετούτο αξίζει τόσο, όσο το
αγάπησες».
Credits
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Σταύρος Ψυλλάκης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μιχάλης Γεράνιος
Μοντάζ: Σταύρος Ψυλλάκης, Γιάννης Κατσάμπουλας
Ήχος: Σταύρος Ψυλλάκης
Μουσική , μίξη ήχου: Βαγγέλης Φάμπας
Βοηθός Διευθυντή Φωτογραφίας: Μάνος Κριτσωτάκης
Βοηθός παραγωγής: Γιάννης Μαρκάκης
Επεξεργασία εικόνας: Γιώργος Πατεράκης
Mastering: PMG
Παραγωγός: Γιάννης Μαρκάκης, Σταύρος Ψυλλάκης
Παραγωγή: Μουσείο Παραδοσιακής Ζωής Κρήτης «Λυχνοστάτης»
Διάρκεια: 92'
Έτος Παραγωγής: 2015
Βιογραφικό σκηνοθέτη:
Σταύρος Ψυλλάκης
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1954. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και σκηνοπθεσία στη σχολή Ε. ΧΑΤΖΙΚΟΥ. Συνέχισε τις σπουδές του, ως υπότροφος του
Γαλλικού κράτους στο Παρίσι, στη Σκηνοθεσία ανθρωπολογικού ντοκιμαντέρ
στα Ateliers VARAN. Ζει στην Αθήνα και ασχολείται με τη σκηνοθεσία και την παραγωγή ταινιών ντοκιμαντέρ.
2014 Οπτική γωνία: Το χρώμα (επεισόδιο της σειράς για ΝΕΡΙΤ) (doc., 27’)
2012 ΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας το χρόνο (doc., 87΄) (2ο Βραβείο Ταινίας Μεγάλου Μήκους στο 6ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας).
2011 Μυλωνογιάννη 120, Χανιά (επεισόδιο της σειράς Docville για ΕΡΤ) (doc., 45΄)
2011 Στράτος-AliceAnne (επεισόδιο της σειράς ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΙ για ΕΡΤ) (doc., 45΄)
2011 Προκόπης-Καρολίνα (επεισόδιο της σειράς ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΙ, για ΕΡΤ) (doc., 45΄)
2011 Φιλιππίνες (επεισόδιο της σειράς ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, για ΝΕΤ) (doc., 45΄)
2009 Άλλος δρόμος δεν υπήρχε (doc., 87΄) (Βραβείο κοινού στην
κατηγορία Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ
Λευκωσίας, 1ο Βραβείο Ταινίας Μεγάλου Μήκους στο 3ο Φεστιβάλ Ελληνικού
Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας & 1ο Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Τεκμηρίωσης
της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου).
2005 Πολλά μπορούμε να κάνουμε (doc., 62΄)
2005 Τιθορέα – Λιανοκλάδι (doc., 28΄)
2002 Οι φύλακες της μνήμης (doc., 57΄)
2001 Α.Β.Ε.Α. ο πηγμένος χρόνος (doc., 28΄)
2001 Ήρθαμε εδώ (doc., 52΄)
2000 Η ζημιά του σπασμένου καθρέπτη (doc., 56΄)
2000 Ο άνθρωπος που ενόχλησε το σύμπαν (doc., 52΄) (Ειδικό βραβείο
καλύτερου ελληνικού δημιουργικού ντοκιμαντέρ στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ
Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας & βραβείο Καλύτερης Ελληνικής ταινίας
1999 Πειραιάς – Χυτήριο δυο αιώνων (doc., 30΄)
1995 Σφακιά – Η χώρα των φαραγγιών (doc., 25΄)
1994 Τ’ αδέρφια (doc., 62΄)
1993 Το μυστικό (doc., 59΄)
Αξίζει να παρακολουθήσετε και τα παρακάτω βίντεο για να γνωρίσετε καλύτερα τον Γιώργη Μαρκάκη:
Πηγές: -http://www.culturenow.gr -Ταινιοθήκη της Ελλάδος/Greek Film Archive (facebook)
Το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Πολιτιστικών Κρητικών Σωματείων είναι γεγονός από απόψε Παρασκευή 18 Μαρτίου έως και την Κυριακή 20 Μαρτίου στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Ριζάρη 2). Όπως μπορείτε να δείτε και παρακάτω από το πρόγραμμα του συνεδρίου τα θέματά του είναι ποικίλα, επίκαιρα και ενδιαφέροντα.
Ευχαριστούμε που δεν μας ενοχλήσατε απόψε στη δουλειά μας.
Σας περιμένουμε και στα βουνά μας!
Θάνατος στο Φασισμό!
Ζήτω η Ελευθερία!
Ζήτω η Ελλάδα!
6-3-43
Για το Αρχηγείο Ανταρτών του ΕΛΑΣ
Παρνασσίδας-Λοκρίδας-Δωρίδας
υπογραφή
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα από το τρίτομο έργο του Δημητρίου Ν. Δημητρίου (Νικηφόρου) "Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης", το οποίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1965. Με αφορμή την κυκλοφορία της πέμπτης έκδοσής του, την Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016 και ώρα 19:00, διοργανώνεται εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον Νικηφόρο στο Πολεμικό Μουσείο. Αυτή είναι η πρόσκληση:
Ποιός ήταν ο Νικηφόρος
Ο Δημήτρης Δημητρίου (ή "Νικηφόρος") γεννήθηκε το 1921 στο χωριό
Επτάλοφος (Αγόριανη) Παρνασσίδας. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή
Ευελπίδων από το 1938 και με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, στις
28 Οκτωβρίου 1940, ονομάστηκε ανθυπίλαρχος. Κατά τον πόλεμο του 1940-41
πολέμησε κατά των Γερμανών εισβολέων, στο μέτωπο των βουλγαρικών
συνόρων, ως διοικητής διμοιρίας βαρέων πολυβόλων, στο 193ο μηχανοκίνητο
Σύνταγμα. Για τη δράση του στο μέτωπο προτάθηκε από το διοικητή του για
ηθική αμοιβή.
Υπήρξε ο πρώτος σε όλη την Ελλάδα μόνιμος αξιωματικός που
βγήκε στο βουνό εναντίον των κατακτητών, μέσα από τις τάξεις του
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Έλαβε μέρος στη μάχη του Γοργοποτάμου και σε δεκάδες άλλες
μάχες κατά των στρατευμάτων κατοχής. Όταν τα αντάρτικα σώματα του ΕΛΑΣ
της Ρούμελης χωρίστηκαν σε Επαρχιακά Αρχηγεία, ανέλαβε στρατιωτικός
αρχηγός των Αρχηγείων Παρνασσίδος- Λοκρίδος- Δωρίδος και κατόπιν του 5ου
Ανεξάρτητου Τάγματος Παρνασσίδος που αναπτύχθηκε στο 2ο Σύνταγμα του
ΕΛΑΣ. Προτάθηκε δύο φορές από το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ για το
Αριστείο του Απελευθερωτικού Αγώνα. Μετά την απελευθέρωση διώχθηκε και
φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε το 1952.
Το 1956 έγινε μέλος της Εταιρείας
Ελλήνων Λογοτεχνών. Έγραψε: "Η καμπάνα της Αγόριανης" (θεατρικό), "Το
χρονικό του Γοργοποτάμου", "Χρόνια δίχως ειρήνη" (μυθιστόρημα),
"Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης" (χρονικό, τρεις τόμοι, 1965),
"Ελληνική εμπειρία '44-'67", "Η δυναμική των ανθρωπίνων σχέσεων"
(δοκίμιο), "Τα φοβερά ντοκουμέντα: Γοργοπόταμος", κ.ά.
Πέθανε στη Ν.
Σμύρνη τον Φεβρουάριο του 2000 και κηδεύτηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του,
την Άνω Αγόριανη Παρνασσίδας.
Γιατί η εκδήλωση γίνεται στις 9 Μαρτίου.
Θεωρώ ότι δεν είναι τυχαία η επιλογή της ημερομηνίας, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι 73 χρόνια πρίν, στις 6-3-1943 ο Νικηφόρος μαζί με ομάδα ανταρτών του ΕΛΑΣ Παρνασσίδας τόλμησαν και κατάφεραν κάτι πολύ σημαντικό. Να ανοίξουν τις φυλακές Λειβαδιάς, οι οποίες φρουρούνταν από τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής, και να απαλευθερώσουν 80 κρατούμενους μεταξύ των οποίων ήταν ο δάσκαλος Νίκος Δημητρίου, πατέρας του Νικηφόρου, και η μητέρα του Σοφία.
Τέλος, να πω ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά του που φρόντισαν να βγεί πάλι στην κυκλοφορία το σημαντικό αυτό έργο. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Τους αφιερώνω την παρακάτω μαντινάδα:
