Η παράσταση MedDet* από την ομάδα "Κι όμως κινείται" στο Βυρσοδεψείο

Το Βυρσοδεψείο είναι ένα διατηρητέο βιομηχανικό κτίριο 2000 τ.μ. στην περιοχή του Βοτανικού. Ο χώρος, καθώς δηλώνει και η ονομασία του, αρχικά χρησιμοποιούταν για την επεξεργασία δερμάτων, μέχρι που έγινε δωρεά από τον ιδιοκτήτη του για την φιλοξενία θεατρικών παραστάσεων και συναυλιών.

Εκεί βρέθηκα κι εγώ χθες το βράδυ για να παρακολουθήσω μια παράσταση διαφορετική από τις συνηθισμένες. Τη μουσικοχορευτική παράσταση "MedDet*" από την ομάδα "Κι όμως κινείται".

Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από τα κείμενα του Γάλλου φιλόσοφου και κοινωνιολόγου Jean Baudrillar . Εδώ το λογικό και το παράλογο στην κυριολεξία ακροβατούν σε μια σκηνή όπου τίποτα δεν φαίνεται να βγάζει νόημα. Αυτό στην αρχή. Γιατί όσο η ώρα περνάει, ο λόγος, η κίνηση και η μουσική αρχίζουν να "δουλεύουν" μέσα σου. Κι ακόμα κι αν μέχρι το τέλος δεν έχεις βγάλει κάποιο συγκεκριμένο νόημα σχετικά με το "τι στο καλό ήταν τώρα αυτό που είδες;" σίγουρα κάτι πήρες και κάτι ένιωσες. Δεν βρίσκω τυχαίο το γεγονός ότι ο χώρος είχε γεμίσει τόσο που κάποιοι θεατές ήταν καθισμένοι οκλαδόν στο πάτωμα ενώ άλλοι παρακολούθησαν ολόκληρη την παράσταση όρθιοι και μάλιστα αδιαμαρτύρητα. Δεν ήταν τυχαίο το τετραπλό μπιζάρισμα και η ενθουσιώδης επιδοκιμασία του κοινού προς τους καλλιτέχνες στο τέλος της παράστασης. Κάτι έπρεπε να δώσει και ο θεατής αφού τόσα πήρε από τον καλλιτέχνη.. και είναι αλήθεια ότι τα παιδιά φαινόταν ότι το ζούσαν αυτό που έκαναν.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι ο καθένας από εμάς, ακόμα κι αν αρχικά νιώθει τελείως "έξω από τα νερά του" δεδομένου ότι δεν πρόκειται για μια mainstream μορφή διασκέδασης, μπορεί να βρει σημεία ταύτισης και ενδιαφέροντος στην παράσταση. Αυτό μπορεί να είναι η γλώσσα (ακούγονται αποσπάσματα κειμένων στην ελληνική, την ισπανική και την τούρκικη γλώσσα), μπορεί να είναι τα εντυπωσιακά ακροβατικά που μαγνητίζουν το βλέμμα ή η μουσική που σου δημιουργεί μια πληθώρα συναισθημάτων, αλληλοσυγκρουόμενων μερικές φορές. Βλέπετε, η μουσική σύμπραξη είναι ένα επιπλέον «συν» σε αυτή την παράσταση. Τα ιδρυτικά μέλη των Mode Plagal (Κλέων Αντωνίου, Τάκης Κανέλλος και Θοδωρής Ρέλλος) μαζί με τον Δημήτρη Αποστολάκη από τους Χαΐνηδες! Οπωσδήποτε μου κίνησε το ενδιαφέρον να δω τι είχαν να συμπληρώσουν μουσικά μέσα μου οι καλλιτέχνες του ανεπανάληπτου άλμπουμ "Η κάθοδος των σαλτιμπάγκων" του οποίου τα τραγούδια ενώ τα έχω ακούσει τόσες φορές, κάθε φορά είναι σαν να τα ακούω για πρώτη φορά, κάθε φορά έχουν κάτι καινούργιο να μου πουν και νέα συναισθήματα να με γεμίσουν. Αυτή νομίζω είναι και η μαγεία της μουσικής.. Να συμπληρώσω ότι οι Mode Plagal με ενθουσίασαν και με το τελευταίο τους άλμπουμ το "Στην κοιλιά του κήτους" για την επιλογή τους να μελοποιήσουν τόσο επιτυχημένα  στίχους από την "Φαύστα" του λατρεμένου μου Μπόστ.

Επιστρέφοντας στη παράσταση, προσωπικά ένιωσα ένα συναίσθημα οικειότητας με όλο αυτό που παρακολουθούσα μόλις άκουσα την πρώτη δοξαριά της λύρας. Το έχω ξαναγράψει σε τούτο εδώ το blog και θα το ξαναγράψω γιατί είναι μια επαναλαμβανόμενη διαπίστωση στη ζωή μου. Όταν την Κρήτη την κουβαλάς μέσα σου, τη βρίσκεις παντού. Με εξέπληξε αληθινά ο τρόπος με τον οποίο ο παραδοσιακός χαρακτήρας του κρητικού στοιχείου εναρμονίζεται με το στοιχείο της ακροβασίας και του σύγχρονου χορού. Μα μήπως κι εμείς οι Κρητικοί δεν ακροβατούμε συνεχώς είτε κυριολεκτικά μέσα από μια εντυπωσιακή χορευτική φιγούρα όπου το σώμα αψηφά τους νόμους της βαρύτητας θέλοντας να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται, να φτάσει άραγε τι και που:;... είτε μεταφορικά σαν λαός που πάντα έκανε αυτό που όριζε η ψυχή του και όχι η λογική του.. ως γνωστόν από τον Νίκο Καζαντζάκη "Η Κρήτη δεν θέλει νοικοκυραίους, θέλει κουζουλούς. Αυτοί οι κουζουλοί την κάνουν αθάνατη" αλλά και τραγουδισμένο από τον Κώστα Μουντάκη:

Φρόνιμοι και νοικοκυροί δε ζουν στον Ψηλορείτη.

μα οι κουζουλοί την κάμανε αθάνατη την Κρήτη...

Τέλος με την «αναφορά στην Κρήτη» γιατί άμα αρχίσω με μαντινάδες δεν τελειώνω ούτε του χρόνου. Απόψε είναι η τελευταία παράσταση της ομάδας. Θα είχε ενδιαφέρον να την παρακολουθήσετε όσοι το επιθυμείτε.

Χορός - ακροβασία ομάδα "Κι όμΩς κινείται" (http://www.kiomoskineitai.gr/):

Bentancor Camilo

Δημάς Βασίλης

Λινάρδου Αντιγόνη

Μαλκότσης Ερμής

Παρασκευοπούλου Ιωάννα

Σουγιουλτζή Χριστίνα

Μουσική σύνθεση και ερμηνεία:

Αντωνίου Κλέων (Mode Plagal)

Αποστολάκης Δημήτρης (Χαΐνηδες)

Κανέλλος Τάκης (Mode Plagal)

Ρέλλος Θοδωρής (Mode Plagal)

Φωτισμός:

Καψούρος Βασίλης

Σκηνικός Χώρος:

Bentancor Camilo

Κοστούμια:

Μάνεση Αγγελική

Μουζάκη Φανή

Χώρος:

Βυρσοδεψείο, Ορφέως 173

Ημερομηνίες: 11 - 13 Ιανουαρίου 2013

Ώρα: 21.00

Είσοδος: 10€

Κλείνω με ένα κείμενο του Jean Baudrillard από το βιβλίο του "Η διαφάνεια του κακού - Δοκίμιο πάνω στα ακραία φαινόμενα" (La transparence du mal):

"Κατά βάθος η επανάσταση έλαβε χώρα παντού, μόνο που αυτό δεν έγινε καθόλου όπως το περιμέναμε. Παντού ό,τι απελευθερώθηκε, αποδεσμεύτηκε από την έννοιά του, την ουσία του, την αξία του, την αναφορά του, την προέλευση και το σκοπό του και εξακολουθεί να λειτουργεί, μόνο που η ιδέα του έχει προ πολλού εκλείψει. Τίποτε (ούτε κι αυτός ο Θεός) δεν εξαφανίζεται πλέον από τέλος ή θάνατο, αλλά από πολλαπλασιασμό, κορεσμό και αύξουσα ακαθοριστία. Για μας τα πάντα είναι αποκρυπτογραφήσιμα εκ των προτέρων, έχουμε εξαιρετικά μέσα ανάλυσης αλλά όχι κατάστασης. Ζούμε θεωρητικά πολύ πιο πέρα από τα ίδια μας τα συμβάντα. Εξ' ου και η βαθιά μελαγχολία. Σε άλλες εποχές και σε άλλες κουλτούρες παράξενες άνθρωποι έζησαν και ζουν καταπτοημένοι μπροστά στο πεπρωμένο. Εμείς ζούμε καταπτοημένοι λόγω της απουσίας πεπρωμένου.Το κάθε τι, μας έρχεται μόνο από εμάς τους ίδιους. Ο καθένας έχει φορτωθεί την ευθύνη της ζωής του. Αβάσιμη ουτοπία. Θα έπρεπε να μετασχηματιστεί το άτομο σε δούλο της ταυτότητάς του, της θέλησής του, της ευθύνης του, του πόθου του, να ελέγχει όλα τα κυκλώματά του κι όλα τα κυκλώματα του κόσμου, που διασταυρώνονται μέσα στα γονίδιά του, στα νεύρα, στις σκέψεις του. Υποτέλεια ανήκουστη. Όλος ο κόσμος είναι διαβολικά ενήμερος για τον εαυτό του και για τον πόθο του. Όλα είναι τόσο απλά που εκείνος που προχωρά μεταμφιεσμένος γίνεται καταγέλαστος. Το τέλος των μυστηρίων."