Με του Μύρο την ανάμνηση

Πρωταπριλιά εδιάλεξε ο Μύρος να μισέψει

γι' αυτό κι ακόμα δε μπορεί κανείς να το πιστέψει..

του Μανώλη Μακρυδάκη  

Η αγαπημένη μου φωτογραφία του Μύρωνα Σκουλά. Λεπτομέρεια από το εξώφυλλο του CD ¨Με τη δική σου ανάμνηση"

Πρωταπριλιά σήμερο. Πρωταπριλιά ήταν και όταν πριν από 11 χρόνια έφευγε απ' τη ζωή και ο Μύρος ο Σκουλάς. Ένας από τους καλά καλούς μερακλήδες των Ανωγείων, βοσκός στο επάγγελμα αλλά συνάμα και εξαίρετος μαντιναδολόγος. Οι Ανωγειανοί του έχουν μεγάλη λατρεία. Κι εγώ από έναν Ανωγειανό έμαθα για το Μύρο. Ένα χρόνο μετά το θάνατό του, άνοιξη του 2003, είχα κατέβει στο Ηράκλειο. Σε μια βόλτα με το αυτοκίνητο το cd παίζει:  "Μου 'πεψε με το μαντρατζή σημείωμα στ' αόρι πως δε παντρεύγεται βοσκό καλλιά γεροντοκόρη.." Ποιος τραγουδεί; ρωτάω. Και τότε μαθαίνω για το Μύρο και για το μαντρατζή, τον ύμνο -λέει- των βοσκών. Το ίδιο απόγευμα πήγα στο δισκοπωλείο του Αεράκη και πήρα το πρώτο μου cd του Μύρου, "Τ' αορείτικα". 

Ένα χρόνο πριν, 31 Μαρτίου για την ακρίβεια, η Κρητική Εστία στο Παγκράτι θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του, διοργάνωσε εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από το θάνατό του. Η καταγωγή μου ουδεμία σχέση έχει με τ' Ανώγεια. Ένας κοινός παρονομαστής υπάρχει ωστόσο. Η μεγάλη περηφάνια και αγάπη που νιώθω για το δικό μου τόπο, την Κίσσαμο. Για μένα όλα ξεκινάνε από εκεί και όλα εκεί καταλήγουν. Μα για επιστρέψω πάλι στο θέμα μου. Ο Μύρων Σκουλάς ήταν ένας αυθεντικός εκφραστής της λαϊκής κρητικής μουσικής παράδοσης. Δεν έχει σημασία από που ήταν. Δεν έχει σημασία αν εγώ δεν είμαι απ΄ τα μέρη του. Σημασία έχει ότι οι μαντινάδες του έχουν κάτι να πούνε μέσα μου και δεν μπαίνω στην διαδικασία τοπικιστικών διενέξεων όπως συχνά έχω δει να γίνεται όταν βρίσκομαι σε παρέες. Η μουσική είναι οικουμενική άλλωστε. Με αυτή τη λογική αγαπώ και αναζητώ κάθε τι το αυθεντικό. Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από την Κρήτη. Πήγα λοιπόν στην εκδήλωση. Η χαρά μου και η έκπληξή μου ήταν διπλή. Μια γιατί έμαθα κάτι παραπάνω γι' αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο από εκείνους που τον γνώρισαν, όπως το Μιλτιάδη Σκουλά που μας είπε δύο λόγια για το Μύρο εκείνο το απόγευμα σχετικά με το πως προέκυψε η δισκογραφική τους συνεργασία. Το δεύτερο στοιχείο έκπληξης και μεγάλης χαράς ήταν ότι ανάμεσα στους καλλιτέχνες (κατά βάση Ανωγειανοί) ήταν και ένας όχι απλά κισσαμίτης αλλά και συχωριανός μου. Ο Νεκτάριος Χατζιδάκης. Ανώγεια, Κίσσαμος ή οποιοδήποτε άλλο μέρος της Κρήτης δεν έχει σημασία λοιπόν. Ένα πράγμα μετράει. Αν κάτι αξίζει πραγματικά, ε τότε, όλοι οι καλοί χωράνε που λένε. Όλοι θα το τιμήσουν και όλοι θα το αναγνωρίσουν.

Κλείνω με μια μαντινάδα του και ένα τραγούδι από τ' αγαπημένα μου:

Ως κι αν το κουταλομετρώ δε βρίνω λύση άλλη

μόνο να κάνω υπομονή στην τρέλα μη με βγάλει..