Αυτό τον πίνακα τον ξέρω πολύ καλά. Κάθε του λεπτομέρεια. Βλέπετε τον είχε σε περίοπτη θέση στο μαγαζί του ο πατέρας μου και αναπόφευκτα τον έβλεπα κάθε μέρα. Πολλές φορές (έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε δεδομένου ότι η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως) ο μπαμπάς, μας υπενθύμιζε ότι αναπαριστά ένα πραγματικό γεγονός.
«Ένας γέρος 70 χρονών τότε, ο Στρατής Μαρινάκης, από το χωριό Ασκορδαλλού, βρέθηκε στην Επισκοπή, όταν έπεφταν οι αλεξιπτωτιστές. Αντί να κοιτάξει να φύγει άοπλος καθώς ήταν, αυτός είχε το νου του πώς να βρει όπλο. Ένας Γερμανός που τον είδε ξαφνικά μπροστά του, τράβηξε το πιστόλι να τον σκοτώσει, αλλά το όπλο έπαθε αφλογιστία. Ο γέρος δε έχασε καιρό, έπεσε επάνω του με την μαγκούρα που κρατούσε και τον αφόπλισε...»
(του στρ. Σ. Καφάτου, περιοδικό Χανιά, 1981, σελ. 19)
Θυμάμαι ότι κάτω απ' τον πίνακα με μεγάλα γράμματα έλεγε: Δεν την πατείτε, εσείς μωρέ, την Κρήτη, ανάθεμά σας! Πρόσφατα έμαθα ότι ο στίχος αυτός ανήκει στο ποίημα του Σπύρου Τ. Λίτινα «Η Κρήτη μασεί τσι Βερζεβούληδες»:
Αμάνι, α δεν εγίνηκε μια -μ- πήχτρα ο Ουρανός!
- Δεν την πατείτε, εσείς μωρές, την Κρήτη, ανάθεμά σας!
- Επά ξεστημονίσανε οι γι' ανθρώποι τζη θινός...
- Κι εδά θα πήτε -εδά, μωρέ- σκυλιά, τα πατερμά σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου