Στο παρελθόν μέσω του blog μου είχα κάνει αναφορά πολλές φορές σε αφιερώματα της ΕΡΤ και είχα γράψει χαρακτηριστικά: ευτυχώς που υπάρχει και η κρατική τηλεόραση. Μάλιστα είχα στα σκαριά και ένα άρθρο σχετικό με το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ και τις εκπομπές που έχουν "ανέβει" εκεί και αφορούν την Κρήτη. Δυστυχώς οι εξελίξεις με πρόλαβαν. Ο ιστότοπος www.ert-archives.gr δεν λειτουργεί πλέον. Όπως δεν λειτουργεί και η ΕΡΤ.. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, ένας από τους λόγους κλεισίματος της ΕΡΤ ήταν η χαμηλή της τηλεθέαση. Προσωπικά ποτέ δεν έδινα βάση στις μετρήσεις τηλεθέασης γιατί ποτέ δεν με έπεισαν για την αντικειμενικότητά τους. Είμαι μια σκεπτόμενη -θέλω να πιστεύω.. κάνοντας και λίγο χιούμορ- και ακομμάτιστη Ελληνίδα της μικρομεσαίας τάξης η οποία παρακολουθούσα καθημερινά και σταθερά επί χρόνια, κρατικά κανάλια. Δεν "ανακάλυψα" τώρα την ΕΡΤ! Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι μόνο εγώ σε αυτή τη χώρα διαθέτω αυτά τα χαρακτηριστικά και αναζητούσα ψυχαγωγία και ενημέρωση στην όαση της ΕΡΤ. Γιατί είναι αλήθεια ότι μόνο η ΕΡΤ πρόσφερε σταθερά ποιοτικό και εναλλακτικό πρόγραμμα στον τηλεθεατή. Ότι και να λένε τα διάφορα πολιτικά "παπαγαλάκια" αλλά και οι κοντόφθαλμοι συμπολίτες μου που χάρηκαν με το σπάσιμο αυτού του "κακού σπυριού".
Πάλι καλά υπάρχει το διαδίκτυο και μπορούμε να παρακολουθήσουμε ζωντανά τι γίνεται στο ραδιομέγαρο. Παράλληλα διαβάζω και διάφορα σχόλια πολιτών στο διαδίκτυο. Τι να πω.. μερικοί δεν καταλαβαίνουν με τίποτα. Οκ όλοι πάνω κάτω έχουμε ακούσει και ξέρουμε το μεγάλο φαγοπότι που επί χρόνια γινόταν στη Μεσογείων με τα δικά μας λεφτά. Ναι, υπήρχαν παχυλοί μισθοί, προκλητικές προσλήψεις και τόσα άλλα κακώς κείμενα που αν κάτσω να τα απαριθμήσω μία ζωή δε φτάνει. Αλλά δεν μπορεί πάντα μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά! Ανάμεσα σε αυτούς τους περίπου 2.500 που απολύθηκαν υπάρχουν και άνθρωποι που πληρώνονταν βάσει του ενιαίου μισθολογίου, έχουν υποχρεώσεις όπως όλοι μας και οικογένειες να θρέψουν και το πιο σημαντικό, αγαπούσαν την δουλειά τους. Συμφωνώ ότι έπρεπε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό το πελατειακό σύστημα που γι' αυτό, φίλε αναγνώστη, φταίμε εσύ κι εγώ που τόσα χρόνια δε θα σου πω τους ψηφίζαμε και οπωσδήποτε δεν θα σου πω το περίφημο "μαζί τα φάγαμε", θα σου πω όμως ότι φταίμε γιατί όλα έγιναν με την ανοχή μας. Γνωρίζαμε και δεν κάναμε τίποτα εκτός από το να βρίζουμε τον τάδε μπήξε και τον δείνα δείξε (προσφιλές άθλημα του Έλληνα αυτό). Το ξεσκαρτάρισμα έπρεπε να γίνει, απλά ο τρόπος που διάλεξε η κυβέρνηση είναι λάθος. Είναι σπασμωδικός, πρόχειρος και εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Για να δείξουμε στην τρόικα ότι κάνουμε πράξη αυτά που λέμε σαν κυβέρνηση. Όπως για παράδειγμα, κάναμε και με τους περίπου 2.000 "άχρηστους" δημοσίους υπαλλήλους που βγάλαμε σε διαθεσιμότητα τον Νοέμβρη του 2012 για να εξυγιάνουμε την δημόσια διοίκηση. Και δεν αναφέρομαι στους επίορκους και όσους πραγματικά πρέπει να φύγουν. Μιλάω για όσους επιλέχθηκαν "τυφλά" και εν μια νυκτί απλά και μόνο γιατί δεν "έβγαιναν τα νούμερα". Τι κι αν ανάμεσά τους ήταν άτομα που είχαν επιλεγεί μέσω ΑΣΕΠ, πτυχιούχοι, ΑΜΕΑ; Όλοι στον κάλαθο των αχρήστων. Πάλι καλά, έμαθα ότι για τους τελευταίους ανεστάλη η διαθεσιμότητα. Οι υπόλοιποι πάντως ακόμα δεν έχουν τοποθετηθεί σε νέες θέσεις όπως δεσμεύτηκε η κυβέρνηση. Μύτη δεν άνοιξε όμως. Ίσα ίσα. Ο μέσος πολίτης που δεν το έχει ψάξει και που δεν τον ενδιαφέρει βρε αδερφέ, έλεγε καλά να πάθουν. Αγαπητέ αναγνώστη, απ' την ίδρυση του ελληνικού κράτους , να μην σου πω και πιο πριν, ένα είναι το πρόβλημά μας σαν λαός: η διχόνοια. Όχι ρε παιδιά!! Δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, κανείς να μη χάσει τη δουλειά του. Γιατί σήμερα είναι η σειρά μου αλλά αύριο είναι η σειρά σου. Αυτά τα πράγματα είναι αλυσίδα. Και δεν με νοιάζει αν ο εργαζόμενος της ΕΡΤ και της κάθε ΕΡΤ δεν με στήριξε όταν έχασα τη δουλειά μου. Εγώ θα τον στηρίξω και δεν θα πάω να του βγάλω το μάτι όπως βγήκε το δικό μου. Γιατί την τυφλή χώρα στο τέλος θα την οδηγήσουν οι μονόφθαλμοι!
Μα για να επιστρέψω στο θέμα της ΕΡΤ. Διάβασα ότι η κρατική δεν ήταν ποτέ λαϊκό κανάλι και ότι ήταν όργανο της κάθε κυβέρνησης οπότε καλά να πάθουν οι εργαζόμενοι. Γιατί μήπως νομίζει κανείς ότι τα ιδιωτικά κανάλια δεν είναι φερέφωνα της κυβέρνησης; Και αλήθεια, πόσα δάνεια έχουν πάρει τα ιδιωτικά κανάλια και τι χρέη έχουν στις τράπεζες; Αυτές τις τράπεζες που εσύ κι εγώ Έλληνα φορολογούμενε πολίτη καλούμαστε να "σώσουμε" από την χρεωκοπία πληρώνοντας χαράτσια και φόρους κάθε είδους. Αν τα βάλουμε κάτω, πιο πολλά μας κοστίζουν τα ιδιωτικά κανάλια από τα δημόσια. Η λύση λοιπόν δεν είναι ο "ξαφνικός θάνατος" της ΕΡΤ. Η λύση για την ΕΡΤ αλλά και για κάθε "προβληματική" και ελλειμματική δημόσια εταιρία δεν είναι το κλείσιμο και η απαξίωση για να τα πάρουν οι ιδιώτες - σωτήρες για ένα κομμάτι ψωμί βλέπε Ολυμπιακή Αεροπορία και τον σωτήρα της τον Βγενόπουλο. Η λύση βρίσκεται στην αλλαγή της δικής μας νοοτροπίας. Όχι απ' τη μια να βρίζουμε το κράτος και τις υπηρεσίες του (που είναι δίκες μας υπηρεσίες) και απ' την άλλη όλοι να θέλουμε να βολευτούμε στο δημόσιο. Αλλά αυτό θέλει κότσια γιατί πως ν' αλλάξει κάποιος μια νοοτροπία τόσο βαθιά ριζωμένη και πως τα βάζει κανείς ανοιχτά με το κεφάλαιο; Αλλά τα λέει καλύτερα από μένα ο Κώστας Βαξεβάνης στο άρθρο του "Η Ελλάδα χωρίς ΕΡΤ είναι χαζή, ξανθιά και το επίθετό της είναι Μπόμπολας:
Η ουσία είναι ότι η ΕΡΤ είναι δημόσια περιουσία. Όλων των Ελλήνων όπου γης και όχι της κάθε κυβέρνησης. Με τα κουτσά της και τα στραβά της αλλά και με τα ωραία της. Αν το καλοσκεφθεί κανείς η ΕΡΤ μοιάζει με τον Έλληνα. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι έστω και για τρεις μήνες, που ακούστηκε να λέγεται, δεν θα εκπέμπει κρατικό κανάλι και θα βλέπω αυτή την καταθλιπτική "μαύρη κουρτίνα". Ότι δεν θα λειτουργεί το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ, στο οποίο πολλές φορές ανέτρεξα όταν ήθελα να παρακολουθήσω κάτι "απ' τα παλιά". Κάθε μέρα, μέσα από επαναλήψεις ή νέες εκπομπές, μάθαινα κάτι καινούργιο για την ιστορία μας, για τον πολιτισμό μας, για τους ομογενείς μας, για τόσα πολλά πράγματα. Δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι η κυβέρνηση μου το στερεί αυτό. Αν αυτό δεν είναι μια μορφή χούντας τότε τι είναι;
"Μηχανή του χρόνου", "Παρασκήνιο", "Μονόγραμμα", "Διασπορά", "Από τον Φρόιντ στο διαδίκτυο" (Σαν σήμερα), "Αληθινά σενάρια", "Το αλάτι της γης".. Τι να πρωτοθυμηθώ; Την "Έκτη Αίσθηση" της ΕΤ3 την μοναδική εκπομπή που έδινε βήμα στους συμπολίτες μας με αναπηρία; Δεν αναφέρομαι στις εξαιρετικές ενημερωτικές εκπομπές "Εξάντας", "Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα" και "Κουτί της Πανδώρας" που δεν γλύτωσαν βέβαια το κόψιμο. Αλλά εδώ δεν φταίνε οι υπάλληλοι αλλά οι κατά καιρούς κομματικά διορισμένες διοικήσεις της ΕΡΤ. Όπως και να' χει πάντως αυτές οι εκπομπές μεταδόθηκαν από την ΕΡΤ -όσες μεταδόθηκαν- και αναμφισβήτητα σε ιδιωτικό κανάλι τέτοιες εκπομπές δεν θα είχαν καμία θέση. Αλήθεια, ποιο ιδιωτικό κανάλι θυμάται με αξιοπρεπή τρόπο τις εθνικές μας επετείους; Και λέω αξιοπρεπή, εννοώντας ένα ντοκιμαντέρ βρε αδερφέ.. γιατί η προβολή της "Υπολοχαγού Νατάσα" (με την οποία ταινία δεν έχω απολύτως τίποτα, ίσα ίσα) την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου -θα μου συγχωρήσετε τη φράση- είναι ξεπέτα και όχι αφιέρωμα της προκοπής! Μόνο η κρατική τηλεόραση θα μπορούσε να κάνει 20ήμερο αφιέρωμα στη δεκαετία του 40 όπως έκανε φέτος η ΕΤ1 ή να προβάλει τόσες εκπομπές με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης όπως έκανε πέρυσι η ΕΤ3. Αυτό όμως δε θα ήταν καθόλου κερδοφόρο για ένα ιδιωτικό κανάλι. Άσε που η αναμόχλευση της ιστορικής μνήμης και η αντικειμενική γνώση δε συμφέρει καμία Χρυσή Αυγή -η οποία όπως ήταν φυσικό επικρότησε το κλείσιμο της ΕΡΤ- και κατ' επέκταση καμία κυβέρνηση. Ας κοιμίσουμε λοιπόν τη μνήμη μας και τη συνείδησή μας παρακολουθώντας σκουπίδια που μας αποχαυνώνουν και μας βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στην άγνοια και την απάθεια. Εντάξει, υπάρχουν κανά δυό εκπομπές που αξίζουν και στην ιδιωτική τηλεόρασή αλλά δυστυχώς είναι ψύλλοι στ' άχυρα για να μην πω "στάχτη στα μάτια"..
"Μηχανή του χρόνου", "Παρασκήνιο", "Μονόγραμμα", "Διασπορά", "Από τον Φρόιντ στο διαδίκτυο" (Σαν σήμερα), "Αληθινά σενάρια", "Το αλάτι της γης".. Τι να πρωτοθυμηθώ; Την "Έκτη Αίσθηση" της ΕΤ3 την μοναδική εκπομπή που έδινε βήμα στους συμπολίτες μας με αναπηρία; Δεν αναφέρομαι στις εξαιρετικές ενημερωτικές εκπομπές "Εξάντας", "Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα" και "Κουτί της Πανδώρας" που δεν γλύτωσαν βέβαια το κόψιμο. Αλλά εδώ δεν φταίνε οι υπάλληλοι αλλά οι κατά καιρούς κομματικά διορισμένες διοικήσεις της ΕΡΤ. Όπως και να' χει πάντως αυτές οι εκπομπές μεταδόθηκαν από την ΕΡΤ -όσες μεταδόθηκαν- και αναμφισβήτητα σε ιδιωτικό κανάλι τέτοιες εκπομπές δεν θα είχαν καμία θέση. Αλήθεια, ποιο ιδιωτικό κανάλι θυμάται με αξιοπρεπή τρόπο τις εθνικές μας επετείους; Και λέω αξιοπρεπή, εννοώντας ένα ντοκιμαντέρ βρε αδερφέ.. γιατί η προβολή της "Υπολοχαγού Νατάσα" (με την οποία ταινία δεν έχω απολύτως τίποτα, ίσα ίσα) την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου -θα μου συγχωρήσετε τη φράση- είναι ξεπέτα και όχι αφιέρωμα της προκοπής! Μόνο η κρατική τηλεόραση θα μπορούσε να κάνει 20ήμερο αφιέρωμα στη δεκαετία του 40 όπως έκανε φέτος η ΕΤ1 ή να προβάλει τόσες εκπομπές με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης όπως έκανε πέρυσι η ΕΤ3. Αυτό όμως δε θα ήταν καθόλου κερδοφόρο για ένα ιδιωτικό κανάλι. Άσε που η αναμόχλευση της ιστορικής μνήμης και η αντικειμενική γνώση δε συμφέρει καμία Χρυσή Αυγή -η οποία όπως ήταν φυσικό επικρότησε το κλείσιμο της ΕΡΤ- και κατ' επέκταση καμία κυβέρνηση. Ας κοιμίσουμε λοιπόν τη μνήμη μας και τη συνείδησή μας παρακολουθώντας σκουπίδια που μας αποχαυνώνουν και μας βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στην άγνοια και την απάθεια. Εντάξει, υπάρχουν κανά δυό εκπομπές που αξίζουν και στην ιδιωτική τηλεόρασή αλλά δυστυχώς είναι ψύλλοι στ' άχυρα για να μην πω "στάχτη στα μάτια"..
Θα κλείσω την ανάρτησή μου αναφέροντας το πρόγραμμα της ΕΤ1 την Δευτέρα το βράδυ για να καταλάβετε αυτά που έλεγα παραπάνω ότι δηλαδή η ΕΡΤ συντηρεί τη μνήμη, προσφέρει ποιότητα και είναι σαν τον Έλληνα με τα καλά και τα στραβά του. Τη Δευτέρα το βράδυ λοιπόν η ΕΤ1 από τις 21:00 περίπου (οκτώ θα ξεκινούσε αλλά η ομιλία του Τσίπρα το πήγε παραπίσω - γιατί η ΕΡΤ πάντα έδινε βήμα σε όλα τα πολιτικά κόμματα ακόμα και στον Μιχαλολιάκο της Χ.Α.) έως και τη 01:00 αφιέρωσε το πρόγραμμά της στην επέτειο της μάχης της Κρήτης. Ω ποία χαρά για μένα! Η πρώτη εκπομπή ήταν το ντοκιμαντέρ "Η γυναίκα στη μάχη της Κρήτης" (σε επανάληψη αλλά εξαιρετικό). Γύρω στις 22:00 σε απευθείας μετάδοση από το θέατρο «Δώρα Στράτου» προβλήθηκε συναυλία με αφορμή την 72η επέτειο από την μάχη της Κρήτης. Φευ, αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία ζωντανή εξωτερική μετάδοση της κρατικής τηλεόρασης.. Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ απέδωσε το συμφωνικό έργο των Μπάμπη Πραμματευτάκη και Δημήτρη Αετουδάκη «Ωδή στη Μάχη της Κρήτης». με σολίστ στην κρητική λύρα τον Αλέξανδρο Παπαδάκη. Το δεύτερο μέρος περιελάμβανε το έργο του Μάνου Μουντάκη «Κρήτη αδούλωτη ψυχή», με συμμετοχή στους Κρητικούς χορούς του Λαογραφικού ομίλου Κουρήτες. Οι καλλιτέχνες που πλαισίωναν μουσικά τους Κουρήτες ήταν ο Μανώλης Ψαλλίδης στη λύρα, ο Γιάννης Βλάσσης στο λαούτο, ο Συμεών Κουφάκης στο νταούλι και ο Αντώνης Μαρτσάκης (βιολί, ασκομπαντούρα, μαντολίνο, τραγούδι) με το συγκρότημά του, τον Νίκο Μαρεντάκη (λαούτο) και τον Γιώργο Ψαρουδάκη (λαούτο, τραγούδι). Ξεχωριστή νότα στην εκδήλωση έδωσε ο Αντώνης όταν κατέβηκε στην πίστα και χόρεψε πεντοζάλη μαζί με τους Κουρήτες. Ο Αντώνης άλλωστε ανήκει στους πρωτοχορευτές της δεύτερης γενιάς των Κουρητών. Αναντράνησε το θέατρο κι εμένα αγαλλίασε η ψυχή μου! Αυτό το συναίσθημα δεν το έχω νιώσει μια και δύο φορές παρακολουθώντας εκπομπές της ΕΡΤ. Το έχω αισθανθεί αμέτρητες φόρες. Το μεταφέρω όσο πιο απλά μπορώ αλλά πιστεύω ότι ο σταθερός τηλεθεατής της ΕΡΤ καταλαβαίνει τι εννοώ. Με καλή διάθεση και μόνο θα ήθελα να κάνω και δύο παρατηρήσεις όσον αφορά την μετάδοση της εκδήλωσης, απλά και μόνο για να "δείξω" πόσο η κρατική μας τηλεόραση αντανακλά την νοοτροπία του Έλληνα.. Πέραν του γεγονότος ότι όταν χόρευε ο Αντώνης ο κάμεραμαν σε κάποιες ωραίες φιγούρες του, αγρόν ηγόραζε, αυτό που με "ξενέρωσε" ήταν όταν στις 12 μετά τα μεσάνυχτα και ενώ η συναυλία ήταν στο τελείωμά της, η ΕΤ1 έκοψε την μετάδοση και άφησε τους τηλεθεατές στα κρύα του λουτρού. Μου θύμισε αυτή την τακτική του Ελληνάρα να τα μαζεύει και να την "κάνει με ελαφρά" μόλις καταλάβει ότι έρχεται το τέλος μιας συναυλίας με την γελοιοδέστατη δικαιολογία να μην τον πιάσει η κίνηση. Βασικά αυτό είναι μέγιστη καφρίλα. Τι περιμένει και ποια είναι η ηθική ανταμοιβή του καλλιτέχνη; Το χειροκρότημα, ειδικά αυτό στο τέλος με τα μπιζαρίσματα και το σύνηθες "κι άλλο, κι άλλο". Φανταστείτε τον καλλιτέχνη, αφού τα έχει δώσει όλα για περίπου δύο ώρες, πως νιώθει όταν ανταμείβεται στο τέλος με ένα χλιαρό χειροκρότημα μέσα σ' ένα μισοάδειο θέατρο. Τέλος πάντων. Αμέσως μετά ακολούθησε η προβολή του ντοκιμαντέρ "Οι κάλυκες του λόφου", μια μικρή ιστορία από τη μάχη της Κρήτης που διαδραματίστηκε στον Κοψά, ένα λόφο πάνω από την πεδιάδα των Γουρνών, το οποίο πλέον μόνο στο youtube μπορείτε να το παρακολουθήσετε:
Πριν κλείσω, αξίζει να αναφερθώ στο μακράν καλύτερο σποτάκι της ελληνικής τηλεόρασης -για μένα- αυτό του ψηφιακού αρχείου της ΕΡΤ. Δυστυχώς όσο και να έψαξα δεν το βρήκα πουθενά στο διαδίκτυο. Το παρακάτω σποτάκι δεν είναι αυτό που λέω αλλά η λογική του πλησιάζει εκείνη του αρχικού, το οποίο κάθε φορά που το έβλεπα με συγκινούσε. Μέσα σε λίγα λεπτά περνούσαν μπροστά από τα μάτια του τηλεθεατή εικόνες, πρόσωπα και γεγονότα σταθμοί στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Να μην σχολιάσω την καθόλου τυχαία μουσική του επένδυση. Το "Dance of the dogs" από το άλμπουμ "Reflections" του Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος διετέλεσε διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας καθώς και διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα την περίοδο 1975-1982.. Αλλά όχι, η ΕΡΤ δεν "ποιεί ήθος" για κάποιους! Είναι άχρηστη, ζημιογόνα και γι' αυτό πρέπει να κλείσει.. Τέλος εποχής.
Αυτό είναι το βίντεο που έφτιαξαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ:
